Ομάδα Μελέτης: Θανάσης Καραχάλιος | Σωτήρης Καραχάλιος

Χρόνος Κατασκευής: 2014

Φωτογράφιση: Χαράλαμπος Λουϊζίδης

Η πολυκατοικία αποτελείται από τέσσερις ορόφους διαμερισμάτων, ένα μικρό ισόγειο διαμέρισμα, pilotis και υπόγειο χώρο parking και αποθηκών. Το κτήριο βρίσκεται σε μεσαίο οικόπεδο με πρόσωπο σε δρόμο ήπιας κυκλοφορίας στο κέντρο των Βριλησσίων.

Το έργο εντάσσεται στο πλαίσιο δεσμεύσεων της αγοράς κατοικίας με τα συνήθη χαρακτηριστικά και τις τεχνοοικονομικές προδιαγραφές:

• Πλήρης εξάντληση του συντελεστή δόμησης
• Κάτοψη τυπικού ορόφου
• Τυποποίηση και ταχύτητα κατασκευής
• Προσαρμογή στον Νέο Οικοδομικό Κανονισμό

Αυτοί οι όροι, σε συνδυασμό με την οικονομία της κατασκευής, τέθηκαν εξαρχής και καθόρισαν πολλές από τις σχεδιαστικές επιλογές. Βασικό συνθετικό ζήτημα αποτέλεσε εξ’ αρχής η διερεύνηση του κτηριακού τύπου της πολυκατοικίας ως συλλογικός χώρος συνύπαρξης και κατοίκησης. Αναζητήθηκαν, δηλαδή, εκείνα τα δομικά χαρακτηριστικά οργάνωσης και συγκρότησης του χώρου που ενισχύουν τον ανθρωποκεντρικό, συλλογικό τρόπο ζωής και ταυτόχρονα επιτρέπουν ιδιωτικότητα στους χρήστες.

Ο ισόγειος χώρος pilotis που δημιουργείται — χώρος διέλευσης και συνάντησης των κατοίκων — εξυπηρετεί την ομαλή εισροή του δημόσιου χαρακτήρα της πόλης προς το εσωτερικό του κτηρίου, ενισχύοντας συγχρόνως τον κοινόχρηστο, συλλογικό χαρακτήρα της πολυκατοικίας.

Η κάτοψη της κατοικίας οργανώνεται συνθετικά σε ζώνες και συγκροτείται σε ένα εξωστρεφές Π με το κλιμακοστάσιο/είσοδο τοποθετημένο κεντροβαρικά προς την πλευρά του όμορου κτίσματος. Έτσι, ο κατακόρυφος άξονας των κινήσεων δημιουργεί μία «πλάτη-όριο» και συγχρόνως λειτουργεί ως πυρήνας, σημείο αναφοράς για την οργάνωση των υπόλοιπων κλειστών χώρων.

Οι χώροι διημέρευσης της κατοικίας (καθιστικό – κουζίνα) χωροθετούνται προς την πλευρά του δρόμου, σε άμεση συσχέτιση με τη ζωή της γειτονιάς. Σε αντίθεση, οι χώροι ύπνου τοποθετούνται προς την πίσω, πιο ήσυχη πλευρά του οικοπέδου, μακριά από τα «μάτια» του δρόμου, εκμεταλλευόμενοι τη θέα και τον νοτιοανατολικό προσανατολισμό, προσφέροντας τη μέγιστη δυνατή ιδιωτικότητα στους κατοίκους («δωμάτιο-κελί»).

Στερεομετρικά, το κτήριο αναλύεται σε ένα καθαρό γεωμετρικό πρίσμα, η επεξεργασία του οποίου καθορίζεται από τις σχέσεις των κατοικιών με τον γύρω περιβάλλοντα χώρο. Έτσι, η όψη προς το όμορο κτίσμα είναι πιο αυστηρή και συμπαγής με λίγα, μικρά ανοίγματα, σε αντίθεση με τις όψεις προς τον δρόμο, το γειτονικό κενό οικόπεδο και τον πίσω χώρο της αυλής, όπου διακρίνεται το σύνολο των υπαίθριων χώρων εκτόνωσης (ημιυπαίθριοι χώροι – εξώστες).

Η κύρια όψη επί του δρόμου χαρακτηρίζεται κυρίως από τη μεταλλική κατασκευή σχήματος Γ, καθώς και από τον ισόγειο ελεύθερο χώρο της pilotis. Η μεταλλική κατασκευή ενοποιεί τους εξώστες ως ένα σύστημα, ρυθμίζει τη σχέση του χώρου των κατοικιών με τα γειτονικά κτήρια και δύναται να φέρει σκίαστρα και τέντες.

Η κύρια μάζα του κτηρίου–πρίσματος εκφράζεται στο σύνολό της με λευκό, αδρό επίχρισμα και συμπληρώνεται σε συγκεκριμένα σημεία του θέματος από χρωματιστούς ταμπλάδες σε εσοχή. Οι εξώστες και ο ημιυπαίθριος χώρος εκφράζονται με το ανεπίχριστο και άβαφο οπλισμένο σκυρόδεμα. Τέλος, η «βαριά», στερεά λιθοδομή που περιβάλλει την ισόγεια κατοικία προσφέρει ιδιωτικότητα και ανεξαρτησία σε σχέση με τον ημιδημόσιο, κοινωνικό χώρο της pilotis.

Περισσότερα